Het liefdesmysterie van het huwelijk

Paus Franciscus

juni 2021

Vroeger leek het vrij simpel. Het katholieke huwelijk was de affaire van twee personen die elkaar eeuwige trouw beloven met een enkel “ja” in het bijzijn van twee getuigen en een bedienaar van de eredienst. Alles mooi geregeld naar dezelfde, volmaakte norm en vorm.

Elke relatie tussen twee mensen is eigen aan de betrokken partijen en lokale omstandigheden. Een liefdesband voor het leven aangaan is werkelijk iets unieks en schoons. Men heeft tegenwoordig dan ook graag dat elke trouwpartij een apart karakter krijgt zonder zich door een nauwe deur te hoeven wurmen van het enigste protocol. Niet weinigen vragen zich daarop ontredderd af of onze (christelijke) beschaving nu al dan niet aan het verloederen is.

Toch blijft God op kromme lijnen schijven. Rijpende liefde, ruimhartigheid, trouw en groot geduld zijn de essentiële dingen waar wij met de paus om bidden. Onophoudelijk, wat het leven ook bieden zal. Regelgeving bepaalt dus niet alles. Belangrijker wellicht is ons bedachtzaam groeien in mededogen en verantwoordelijkheidszin.

Om te kunnen achterhalen welke kant ik best opga, wat Gods wegen zijn, is overleg broodnodig. Zoiets doe je niet op je eentje. De huwelijkseed is evenmin een samenzwering met een medeplichtige. Hoe ruimer de gedachtewisseling hoe beter. Mensen die het anders bezien verbreden juist mijn kijk.

Wij bidden dan ook voor de steun van de omgeving, van alle betrokken families en van de grotere kerkgemeenschap bij de voorbereiding. Een echtverbintenis is immers nergens een privékwestie geweest.

‍

‍